Leczenie nietrzymania moczu

Ginekologia estetyczna

Leczenie nietrzymania moczu

Leczenie nietrzymania moczu za pomocą zabiegów medycyny estetycznej polega na zastosowaniu laseroterapii lub iniekcji osocza bogatopłytkowego (PRP) w okolice cewki moczowej. Procedura ta wzmacnia struktury podtrzymujące pęcherz oraz poprawia elastyczność tkanek, co może skutecznie zmniejszyć objawy nietrzymania moczu. Zabieg jest mało inwazyjny, szybki i nie wymaga długiego okresu rekonwalescencji, pozwalając pacjentkom szybko wrócić do codziennych aktywności. To doskonałe rozwiązanie dla kobiet, które chcą poprawić jakość swojego życia i zyskać większą kontrolę nad swoim ciałem.

Częste pytania

Preparaty na bazie kwasu hialuronowego:

Kwas hialuronowy to substancja, która naturalnie występuje w organizmie i jest znana ze swojej zdolności do zatrzymywania wody oraz wspierania regeneracji tkanek. W leczeniu nietrzymania moczu stosuje się go w formie iniekcji do ścianek cewki moczowej lub okolicznych struktur.

Kwas hialuronowy zwiększa objętość i elastyczność tkanek, co pomaga poprawić funkcję zwieracza cewki moczowej i zmniejszyć objawy nietrzymania moczu.

Zabieg jest mało inwazyjny, a efekty są zazwyczaj widoczne szybko. Kwas hialuronowy jest dobrze tolerowany przez organizm, a ryzyko poważnych reakcji niepożądanych jest niskie.

Preparaty na bazie kolagenu:

Kolagen jest białkiem, które zapewnia strukturę i elastyczność tkankom. W leczeniu nietrzymania moczu kolagen może być wstrzykiwany w okolice cewki moczowej lub innych struktur wspierających pęcherz.

Poprawia wsparcie strukturalne dla cewki moczowej, co może pomóc w kontrolowaniu mimowolnego wycieku moczu. Kolagen jest skuteczny w poprawie wsparcia tkanek i redukcji objawów nietrzymania moczu.

Preparaty botulinowe (Botox)

Botulina typu A, znana powszechnie jako Botox, jest stosowana w leczeniu nietrzymania moczu związanego z nadreaktywnością pęcherza moczowego. Preparat ten jest wstrzykiwany bezpośrednio do mięśnia pęcherza moczowego.

Botox działa poprzez blokowanie sygnałów nerwowych do mięśni pęcherza moczowego, co pomaga zmniejszyć skurcze pęcherza i częstotliwość nagłych potrzeby oddawania moczu.

Botox może znacząco poprawić objawy nietrzymania moczu, w tym zmniejszyć liczbę wycieków i nagłych parć na mocz.

Preparaty na bazie materiałów wypełniających (np. Poli-L-laktyd):

Wykorzystują one materiały wypełniające, takie jak poli-L-laktyd, które są stosowane do wypełniania przestrzeni wokół cewki moczowej lub w obrębie tkanek wspierających pęcherz. Zwiększają objętość i wspierają struktury odpowiedzialne za kontrolę wycieku moczu.

Takie preparaty mogą poprawić wsparcie mechaniczne dla cewki moczowej, co jest korzystne w leczeniu nietrzymania moczu.

 

Iniekcyjne preparaty stosowane w leczeniu nietrzymania moczu mogą być skuteczną metodą poprawy jakości życia. Wybór odpowiedniego preparatu zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz specyfiki problemu. Regularne konsultacje z lekarzem oraz monitorowanie efektów leczenia są kluczowe dla zapewnienia skuteczności i bezpieczeństwa terapii.

Przed zabiegiem pacjent powinien skonsultować się z urologiem lub specjalistą zajmującym się leczeniem nietrzymania moczu. Specjalista oceni stan zdrowia, wybierze odpowiednią metodę i wyjaśni oczekiwane efekty oraz ryzyko.

W niektórych przypadkach mogą być wymagane dodatkowe badania, takie jak badania moczu, aby wykluczyć infekcje lub inne problemy zdrowotne.

Ból związany z iniekcyjnym leczeniem nietrzymania moczu zależy od używanej metody oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. 

Efekty zwykle utrzymują się od 6 do 12 miesięcy.

Przeciwwskazania
  • Alergie na stosowane preparaty
  • Aktywne infekcje 
  • Choroby autoimmunologiczne
  • Choroby krwi i zaburzenia krzepnięcia
  • Skłonność do bliznowacenia
Nietrzymanie moczu okiem eksperta

Czas rekonwalescencji

Po zabiegu nie trzeba przechodzić okresu rekonwalescencji. Pacjent po zakończeniu zabiegu może wrócić od razu do domu i swoich codziennych zajęć.

Konieczność powtarzania

Efekty zwykle utrzymują się od 6 do 12 miesięcy, po czym może być konieczne powtórzenie zabiegu.